कल्पवृक्ष

थबकते सूर्यतेजही त्रिवेणीत सुस्नात होण्यासाठी

त्या गावची माती असते भाग्यवती जिथे-

मिळतात तीन जिल्ह्यांच्या सीमारेषा

काळीच्या कुशीत वावरतो एक श्याम

सोबतीने मातीत मळणारी राधा जोपासते असे व्रत

सिंधुसरितेने धावावे खळाळत तसे होते खेळत

एक निरागस बाल्य कर्तृत्वाच्या कळसासाठी !

भेटावे लागते उगवत्याला कृष्णवर्णी मेघांना

पराक्रमाला अटळ असते संकटाची झटापट

ज्ञानसाधनेसाठी कराव्या लागतात डोळ्यांच्या वाती

मगच ते उजळू शकते शाळेतील तट्यांच्या भिंती.

बसावेत महावृक्षाच्या सावलीत वाटसरू-

आस्वाद घेत पाथेयाचा. पोचावा तळामुळापर्यंत,

बोधीवृक्षाचा गारवा...खुली व्हावीत, अवघ्यांसाठी -

खळाळणारी कारंजी, घटनापुरूषाने करावे सहजस्फूर्त कौतुक.

वर्‍हाडाचे मार्दव फुलवणारा कल्पवृक्ष !...हे दृश्य

ऒठंगून उभे आहेत साक्षीला वर्तमान भूत भविष्य ! 

-केशव मेश्राम